Rozdział 2.

Perspektywa Kayli.

Dave. Kocham go za to, że zawsze jest przy mnie kiedy tego potrzebuję. Jest to średniego wzrostu blondyn. Ma niebieskie oczy i piękny uśmiech. Jego sylwetka jest idealna, ponieważ jest on kapitanem drużyny siatkarskiej.

Perspektywa Davea.

Kiedy wszedłem do domu, od razu pobiegłem schodami prowadzącymi do jej pokoju. Płakała. Siedziała na łóżku z nogami przy brodzie. Drżała. Podszedłem i objąłem ją ramieniem, lekko kołysząc pocałowałem ją w głowę. Dziewczyna wtuliła się we mnie i ścisnęła w rękach moją koszulkę. Przyciągnąłem ją bliżej do siebie.
- Przepraszam... - załkała w moją pierś.
- Ciii... - uspokajałem ją dalej kołysząc jej ciałem.
Po 10 minutach Kayla oderwała się ode mnie i wycierając nos i oczy usiadła po turecku na łóżku.


                                                  Perspektywa Kayli.

Wpatrywałam się w swoje dłonie, czując na sobie wzrok Davea.

- Co się stało. - spytał niepewnie.

Opowiedziałam mu całe zajście. On przytulił mnie i szepnął, że wszystko będzie dobrze ale ja sama w to nie wierzyłam. Matka już nie pierwszy raz wróciła do domu w takim stanie, ale jeszcze nigdy nie podniosła na mnie ręki. 

Nagle usłyszałam płacz Thomasa. Nie zważając na Davea, wybiegłam z pokoju i wparowałam do salonu. To co tam zobaczyłam przeraziło mnie. 

Thomas leżał na ziemi zwinięty w kłębek na podłodze i płakał a z jego nosa płynęła krew.

Moja matka natomiast pochylała się nad nim i krzyczała. Już podnosiła rękę żeby go uderzyć, kiedy pchnęłam ją na kanapę, złapałam brata w ramiona i czym prędzej udałam się do siebie. Dave zamknął drzwi na klucz.

- Podaj mi apteczkę, jest w łazience. - powiedziałam do nastolatka.

Na szczęście miałam w pokoju własną. 

- Nie płacz skarbie. - szeptałam do malucha słowa pocieszenia tak jak przed chwilą robił to mój chłopak.

Gdy dostałam apteczkę, wyjęłam z niej chusteczki higieniczne i zaczęłam tamować krew nie ubłagalnie lecącą z nosa Thomasa. 

- Otwieraj gówniaro! - usłyszałam głos Sary, która bezskutecznie próbowała dostać się do mojego pokoju. 

Usiadłam na łóżku i posadziłam sobie brata na kolanach, a Dave objął mnie w pasie i przytulił. Kiedy malec zasnął, położyłam go obok i wzięłam do ręki telefon. Wybrałam numer do ojca.

- Tato?

- Cześć córcia co tam?

- Kiedy będziesz w domu?

- Za jakąś godzinę. Stało się coś?

- Nie... To znaczy tak. Chodzi o mamę. 

- Co się stało? 

- Lepiej żebyś zobaczył to na własne oczy. - powiedziałam. - Nic jej nie jest. - dodałam szybko. - Tylko trochę nie jest sobą.

- Postaram się być za 30 minut.

- Ok. Kocham Cię. Pa.

- Ja Ciebie też. Pa. - rozłączył się.

- I co? - odezwał się Dave. 

- Powinien być za jakąś godzinę. Może mniej. 

Westchnęłam i podeszłam do okna.

Poczułam jak ręce Davea obejmują mnie w talii i  jak jego usta całują mój kark. Odwróciłam się do niego przodem co wykorzystał i wpił się w moje usta. Posadził mnie na parapecie i gładził dłońmi moje uda. Jako pierwsza oderwałam się od niego.

- Dziecko śpi. - powiedziałam tuż przy jego ustach. 

Dave tylko się uśmiechnął i ponownie mnie pocałował ale tym razem bardziej namiętnie. Wplątałam palce w jego włosy i odwzajemniłam pocałunek.

- Kayla? - usłyszałam głos Thomasa.

- Tak kochanie? - oderwałam się od niezadowolonego nastolatka i podbiegłam do brata.

- Dlaczego ona to zrobiła?

- Mamusia nie chciała.

- Właśnie, że chciała. Ja przecież nic nie zrobiłem. - powiedział malec i wtulił się w moje ramiona. 

- Wszystko będzie dobrze skarbie. Obiecuję.

Nagle usłyszeliśmy trzaśnięcie drzwi wejściowych i pierwsze odgłosy kłótni pomiędzy rodzicami.

***

Hej Wam przepraszam, że taki krótki ale czas niestety nie pozwolił mi na dłuższy. Życzę miłego czytania ;*. Proszę o opinie.   Buziaki ♥.

-MG. ♥

:)